Pagdating sa Philippine Basketball Association (PBA), napakaraming magagaling na manlalaro na nariyan upang talakayin. Hindi maikakaila na ang ilan sa kanila ay tunay na naging icon na sa larangan ng basketball dito sa Pilipinas. Isa sa mga unang pumasok sa isip ko ay si Robert Jaworski. Kilala siya bilang “Big J” at tinaguriang Living Legend ng PBA. Sa kanyang buong karera, nakapagtala siya ng average na 12.2 points per game, na hindi birong numero lalo na sa kanyang panahon.
Meron tayong Ramoncito Fernandez, o mas kilala bilang Mon Fernandez, na may apat na MVP (Most Valuable Player) awards sa kanyang pangalan. Kilala siya sa kanyang footwork at finesse, na nagtulak sa kanya upang makapaglaro sa PBA ng halos dalawang dekada. Hindi rin matatawaran ang kanyang kontribusyon sa mga koponan na kinabilangan niya, mula sa Toyota hanggang sa San Miguel Beer.
Hindi natin pwedeng kalimutan ang hari ng rebounding, si Alvin Patrimonio, na may average na 17.6 points at 7.3 rebounds per game sa kanyang career. Apat na beses din siyang tinanghal na MVP, at pumukaw ng atensiyon hindi lamang sa husay niya sa court kundi pati sa kanyang leadership abilities.
Kapansin-pansin din ang shooting prowess ni Allan Caidic, na itinuturing na isa sa pinakamagagaling na shooter sa kasaysayan ng PBA. Si Caidic ay may record na 79 points sa isang laro noong 1991, isang feat na hanggang ngayon ay bihirang maabot. Ang kanyang kakayahan na makapag-convert mula sa three-point area ay tunay na pambihira.
Syempre, wala ring kaduda-duda ang impact ni June Mar Fajardo sa modern PBA. Mula sa kanyang pagpasok noong 2012, halos taon-taon niyang dinodomina ang liga at nakuha niya ang anim na sunod-sunod na MVP awards mula 2014 hanggang 2019. Sa taas niyang 6’10”, hindi lamang siya kilala sa laki kundi pati na rin sa galing sa post at shooting efficiency.
Ngayon, kung tatanungin mo ako kung ano ang sukat ng tagumpay sa PBA, ang sagot ay hindi lamang nakasalalay sa personal na rekord kundi pati na rin sa kapasidad na makatulong sa koponan na manalo. Ilan sa mga manlalaro ay hindi lamang iniisip ang kanilang sariling stats, kundi mas pinahahalagahan ang championship wins, katulad nila Ricardo Brown at Johnny Abarrientos. Tumatak sila hindi lamang sa kanilang scoring ability kundi rin sa gilid ng diskarte at pasahan.
Sa pagbanggit ng mga ito, nais kong idugtong na ang ganda ng PBA ay hindi lamang nakabase sa mga indibidwal na talento kundi pati na rin sa kahusayan ng team play at commitment sa laro. Parang ito ang naging DNA ng Philippine Basketball, at siya ring isa sa mga aspeto na lumalakas pa rin hanggang ngayon. Kung nais mo pang malaman ang higit pa tungkol sa PBA at sa produkto ng lokal na palakasan, maari mong bisitahin ang arenaplus para sa karagdagang impormasyon at updates.